Straffe verhalen ..Echt gebeurd .. ?

Verhaal 4:

Mijn vader overleed reeds op 31 oktober in 1960 . Hij was toen pas 45 jaar oud . Ik was pas twaalf en op school in de Scheppersnormaalschool te Alsemberg. Daardoor moest mijn moeder alleen voor de opvoeding zorgen van mijn zus en mij . Er was nog een derde kindje geweest , maar ons Lieveke stierf als ze acht maanden was een plotse dood , wiegendood ? Ik moest op school vanaf het vierde leerjaar van de gemeenteschool Merksplas . Eerst 2 jaren naar het Koningshof in Schoten bij de zusters van de KIndsheid Jezu . Daarna één jaar voor het zesde leerjaar naar het Scheppersinstituut in Mechelen op de Melaan , onder de Romboutstoren. Daar deed ik ook mijn Plechtige Communie. Vervolgens werd ik door de broeders van Scheppers gerekruteerd om naar Alsemberg te vertrekken. Ze gingen er een Latijns-wiskundige afdeling opstarten naast de bestaande humaniora ( Sint Victor ) en de Normaalschool.

Acht jaren zou ik er verblijven . De laatste vier jaar kwamen we automatisch terecht in de Scheppersnormaalschool. Uiteindelijk behaalde ik daar het diploma van onderwijzer in de retorica. Daar in de rand van Brussel waren we r heel bewust getuige van de verfransing van de regio rond Brussel . Op de heuvelrug waarop wij uitkeken vanuit het studielokaal, zagen we het aantal villa's met het jaar toenemen en het aantal Franstaligen dat de Vlaamstalige gemeentes overspoelde was evenredig. De mensen van rond de jaren 70 kennen nog wel de taalstrijd die tond ontstond in o.a. Sint Genesius Rode , een buurgemeente van Alsemberg . De taalwetten werden uiteindelijk gestemd in ruil voor toegaven aan de Franstaligen . In sommige gemeentes namen de Franstaligen de bestuursfuncties over. Bedoeling van de Walen was een corridor of een verbinding te maken tussen Brussel en het Waalse landsgedeelte . In het dorp Alsemberg, op de trein naar huis, in Brussel op uitstap naar “Jeugd en Muziek” in het “palais de beaux arts” of op de voetbal.. overal werden geconfronteerd met de oprukkende Franstaligen. Vandaar is mijn Vlaams-gezindheid ontstaan ( destijds gekanaliseerd door Volksunie ) . We mochten van de broeders regelmatig naar Brussel . Zo namen we deel aan een reeks evenementen van Jeugd en Muziek in het paleis van Schone Kunsten , dat was dan een gelegenheid om te laten zien dat de Franstaligen nog geen heer en meester waren in Brussel .

Ik was als enige zoon dienstplichtig en moest dus naar het leger . Mijn moeder vergat uitstel te vragen en zo moest ik sofort voor de Krijgsraad komen in Antwerpen. ( Met de taxi vanuit Brussel …!). Ze vroegen me of ik dacht dat het leger afgeschaft was …? Ik bekwam gelukkig van de hoge omes met sterren en bars, alsnog uitstel maar kreeg wel een vaderlandse uitbrander !

Na een test van de beroepsorientering in Alsemberg kwam men tot het besluit dat ik geschikt was voor een job in de “sociale sector” . Zo kwam ik terecht in de Hogeschool Sociale werker in Heverlee op de Tervurenlaan , vlakbij het Sportkot. De school werd geleid door het ACV en de opleiding tot “sociaal assistent” duurde normaal drie jaren. In 1968 brak de januari-revolte uit van de studenten uit voor de Vervlaamsing van Leuven . Dagelijks bijna waren er optochten op de Bondgenotenlaan ,

“De Vlaamse studenten lanceerden de bekende slogans 'Leuven Vlaams' en 'Walen buiten'. Vooral die laatste werd door de Franstaligen als bijzonder kwetsend ervaren en vergeleken met het  Juden raus  van de  nazi 's. Volgens historicus  Louis Vos  was het daarentegen een antwoord op het Franse taalimperialisme en de misprijzende weigering om zich te integreren binnen het eentalig gebied Leuven.  Overigens waren de geviseerde Franstaligen meestal geen Walen, maar in meerderheid studenten uit de Vlaamse en Brusselse  bourgeoisie . ( Uit Wikipedia)

Verschillende keren werden we opgepakt door de brigade van Majoor Reviers die telkens de orde moest handhaven . We zongen van : Heb je je vader vermoordt en je moeder vergeven , dan ben je nog te goed voor het rijkswachtersleven”of “Eén twee drie, nu heb ik voldaan , nu mag ik bij de rijkswacht gaan ! “ . Allemaal niet zo netjes natuurlijk .en dan kwam het kat en muis spel met de Rijkswachters . We werden dan administratief opgesloten tot 's morgens . Op de Rijkswachtbrigade in Merksplas kwamen er verzoeken binnen om een “ staat van inlichtingen” op te maken van ondergetekende . Niet zo erg denk je dan , ware het niet dat ik ondertussen verliefd was geworden op de dochter van een rijkswachter ( Jos Vervoort ) in Merksplas . Die vond dat natuurlijk allesbehalve gepast voor de vrijer van zijn enige dochter . De proces-verbalen werden naar huis gestuurd . Maar de Bond van de Vlaamse Professoren betaalde de boetes terug ! Gelukkig waren er ook andere momenten in Leuven . Zo waren er de T- dansants in de “ Georges “ , cantussen enz. Met het Sinterklaas feest in Leuven haalde ik met de fiets een trofee binnen : een WAALSE TOK van een Waalse ancien . Felicitaties van mijn kotgenoten “Pol en Soc” ers. Studeren kwam er zodoende niet dikwijls aan te pas ! Op het einde schooljaar had ik toch maar één herexamen ( filosofie) . Mijn excuus : de studierichting lag me niet zo goed ( arbeidsrecht , politiek enz. .. ) Achteraf gezien had ik veel liever Psychologie en/of talen geleerd . Daar heb ik heel mijn leven spijt van gehad . Ik had al een diploma , ik had al een lief en ik moest nog naar het leger en ik had géén vader meer die me wijze raad gaf .. . Gevolg : ik heb de studie opgegeven . Maar het is wel het mooiste jaar van mijn studentenleven geweest .

Door tussenkomst van burgemeester Stan Druyts kreeg ik een betrekking in een graadklas in Overbroek - Brecht . Het derde en vierde leerjaar samen . Het schoolhoofd ( Mr. Wouters) was een strenge maar correcte man. De onderwijzer moest zelf al de schriften van de leerlingen kaften (die taak werd gelukkig overgenomen door mijn liefje die nachtdienst deed als verpleegster in het pas nieuwe AZ ziekenhuis in Turnhout) . Er was zaterdag nog les tot de middag en vlak voor de middag moesten we de brabançonne zingen ( sic ) . Op de achterkant mijn deux chevaux-ke Diane deluxe ( d.w.z. inclusief assenbak en afzonderlijke zetels) had ik een VL - vignet gekleefd . Die klever moest “stante pede “ verwijderd worden van Mr Wouters . VL dat was De Volksunie , dat waren de “zwarten” van den oorlog . Ik was nochtans wel in 1947 geboren hé Al bij al was het in Overbroek een goede leerschool voor mij : zo'n graadklas met een streng maar rechtvaardig schoolhoofd en een lieve vrouwelijke collega in het eerste en tweede leerjaar .

Een van mijn klasgenoten in de Normaalschool te Alsemberg was André Weyns (later professor Weyns in UA, helaas reeds overleden) . Voor de kenners , we spraken samen vloeiend de P-taal. Zijn vader was generaal in het leger en via via was het niet moeilijk om voor 1 september 1969 opgeroepen te worden bij het leger . De legerdienst bedroeg toen 12 maanden en zodoende kon ik afzwaaien juist op tijd voor het volgende schooljaar . Ik had graag KRO of KROO geworden , maar dan moest je 15 maanden doen . Zo kwam ik weer in Mechelen terecht : de kazerne Baron Michel . Ik werd onderverdeeld in de het bataljon TTR , compagnie transmissietroepen bij de Telexafdeling . Daarnaast waren er ook radio-operatoren ( morse dus), lijnleggers en hertzkabelspecialisten die de draadloze verbindingen moesten maken . Tijdens de drie maanden opleiding heb ik leren typen in een snelcursus. Mijn blue-maanden verliepen vrij rimpelloos en ik kreeg nog de raad om bij de eenheid scherpschutters te gaan . Op de schietstand bleek namelijk dat ik goed kon mikken ( op de kermis geleerd zeker ) en dan zou ik veel verplaatsingen mogen doen en verlof kunnen krijgen . Tijdens de les over de stroomgenerators had ik een keertje teveel aan een power - hengeltje geduwd en kreeg ik een verslag aan mijn been van een sergeant-majoor ex-Koreastrijder ! Dat kostte me een weekend verlof en niet naar mijn lief dus … Later toen ik in de BSD was , heb ik daar géén spijt van gehad. Een bediende van de CSM zag op het einde van mijn diensttijd dat ik nog één weekend over had van 2 dagen. ( Die ex-Koreaan had zeker vergeten mijn straf door te geven ) . Aangezien we met de DVT ( Duitse verlofgangerstrein ) naar huis moesten , kreeg ik bovendien twee dagen extra ..

We moesten nogin verlof naar huis in onze BD ( tweedelige battle dress) en niet in burgerpak . Op de rug waren er zo van die die plissékes en die strijken dat was een monnikenwerk. Gelukkig kon mijn latere schoonmoeder Clara dat goed . Want die was dat gewoon van het uniform van de Rijkswacht .

( wordt vervolgd )