Maandag 8 oktober ..van Malaga naar Granada
Het was 2 uur in de morgen toen onze chauffeur aankwam om ons naar de luchthaven van Zaventem te brengen.We hadden, denk ik , zowat één uur geslapen. Het opstijgen naar Malaga ging zoals voorzien om 06.25 uur en de aankomst om 08.35 uur. Geen maaltijd aan boord wegens een korte vlucht : 2 uur en 35 minuten. Bagage op een karreke en hup rechtstreeks naar AVIS om ons autootje op te halen .Het werd een Peugeot 307 ipv de voorziene Opel Astra. Protest haalde niks uit : or simular stond in het contract .Normaal moet je een internationaal rijbewijs hebben , maar in de praktijk is elk nationaal rijbewijs geldig. Bijkomend vezekeringske afgesloten, want je weet maar nooit .. , volle bak diesel betaald ..en hup met de geit . Vanuit een enorme ondergrondse parking knal in de ochtendspits van Malaga ! Je weet de lichten of knipperlichten maar amper staan , gewoon van met een automatische versnelling te rijden , géén benul van in welke richting je rijden moet bij het verlaten van de ondergrondse parking. Dan maar een eindje met het verkeer meegereden tot we de kans zagen om van de drukke baan weg te komen en op een zijweg af te slaan . GPS geïnstalleerd en eindeijk op weg naar Granada , deze keer in de goede richting . We hadden gekozen voor de bergroute via de Sierra Nevada en draaiden daarom in Vélez de bergen in. Onderweg even een zijsprongetje naar ALCAUCIN , een prachtig klein bergdorpje. We hielden halt op het dorpspleintje waar een kleine winkel en een taverna was . Een eerste kennismaking met Andalucia , smalle straatjes en witte huisjes . Eindelijk wat te eten : het was middag en te drinken, het was ondertussen middag ! De zon brandde toen al hoog aan de hemel en ze zou ons de verdere reis blijven vergezellen. In de mini-mercado een voorraadje opgeslagen : koeken,water, whisky Ballentines en Sherry ...voor een totaal van ...18 € ! Spanje leek toen nog goedkoop. De weg werd smaller en kroop steeds hoger, haarspeldbochten . Voorbij de ventas en uiteindelijk na een serieuze klim met adembenemde zichten de pas over .Een kudde schapen moest de brug over, maar die beesten hadden dat zo niet begrepen en versperden de weg voor een 3 kwartier ! En dan plots verandert het landschap ! Waar het landschap voordien dor en ruw was , wordt het nu groen en verschijnen er de eerste olijfbomen. 35 km gereden zonder ander verkeer . Uiteindelijk terug in de bewoonde wereld : Gallias , een voorstadje van Granada. GPS terug ingesteld op het adres van het Hotel in Granada . Maar eerst toch nog even op een terras een agua con gaz gaan drinken. Meteen ondervonden we dat om 14 uur iederen stopte met werken.De kroeg liep vol met ...schilders . Een vies toiletje zoals je die alleen nog in Griekenland aantreft , je weet wel ...met de gebruikte briefkes in een potje naast de pot. Terug vertrokken recht Granada in. Tot overmaat van ramp klopte er na een paar lichten en gemiste straten van mijn voorbereiding géén bal meer en moesten we voor het eerst vertrouwen op de GPS . We bereikten het Hotel Alhambra Palace .
Hier maakten we meteen kennis met een ander fenomeen dat we op deganse rondreis zullen blijven ontmoeten : er is overal te weinig parkeerplaats en onmiddellijk na de aankomst worden je sleutels door een valet afgepakt en de auto weggereden. Zien dat je alles bij hebt natuurlijk. Een prachtig hotel op 300 m van het Alhambra met een prachtig uitzicht over de stad Granada. Vanop het terras van het hotel en de kamer heb ik een fantastisch uitzicht op de stad en de ondergaande zon . Dit hotel moet het best gelokaliseerde zijn van Granada en is dan ook een absolute aanrader !
Reisburo Noorderkempen had voor ons de tickets voor het Alhambra vooraf besteld , een must als je niet van een kale reis wil thuiskomen. Eén uur van te voren moet je er zijn. 300 m bergop gestapt en dan waren we er al .Je kan er ook met minibusjes ( 30 en 32 ) geraken. Het Alhambra beschrijven is onbegonnen werk. Gewoon prachtig : het Alcabaza , de Medina , de tuin Generalife en vooral het Palacios Nazaries . ( Vergeet niet daar op het uur te komen dat op je ticket vermeld staat , er worden nl. maar een bepaald aantal personen per uur toegelaten, Ben je te laat , je komt er niet meer in, ook al heb je een duur ticket!) . In de namiddag zijn we naar wijk Albaicin gereden met een minibusje ( 1 €) . Vanop de mirador aan de sint Nicolas kerk heb je dit uitzicht
Naar beneden gaan we te voet door smalle straatjes op weg naar de kathedraal.Voor mij persoonlijk de eerste en de mooiste die ik gezien heb in Andalucia. Aan de zuidkant
van de Via Colon liggen de winkelstraten en pleinen en aan de noordkant vind je de tapasbars . Het is wel even wennen aan de Spaanse siesta , want tussen 14.30 en 19.30 uur is alles nog dicht . Je zit de jamons ( hespen) hangen en het is een lust voor oog en maag. We hebben meteen maar 2 bars gedaan en de huetas de jamon, albondigas, habas con jamon en surtido de Ibericos geproefd. Den taxi terug naar ons hoog gelegen hotel kostte maar 4.50 € .
10 en 11 oktober : Naar Guadix - Ubeda en Baeza
Via een nieuwe ringweg met een tunnel geraak je weg uit Granada. Op weg naar Guadix , naar de barrio de Ceuves, maw. grotwoningen. Een mooi museumpje aan het kerkje laat je zien hoe dat de mensen er nu nog wonen. Dan via Jodar , door de landschappen met olijfbomen naar Ubeda . Het leek wat uitgestorven, géén café open , enkel de parador in het Hopital , dan maar een restaurantje binnengestapt , waar we na lang wachten ,want het zat er vol ,een specialiteit van de streek konden proeven: koude tomatensoep met hesp en eieren , dorada parilla ensalada ,vis in een zoutkorst gebakken. Een bezoekje aan de San Salvador kerk kostte meer dan het waard was.
Daarna op weg naar Baeza dat maar even verderop ligt . Het wegennet in Andalucia is schitterend en er worden nog voortdurend verbeteringen aangebracht . Onze GPS was daarom niet altijd bij de tijd. In Baeza werd het in de binnenstad op weg naar de kathedraal, waar ons hotel " La puerta de la Luna " lag , steeds maar smaller en smaller . Gelukkig hadden ze er een garage onder het hotel. Je moet er dik voor betalen maar het gaat niet anders . De Spanjaarden parkeren trouwens overal waar ze kunnen en gebruiken graag het bumperwerk om ergens tussen te geraken. Dus laat je Mercedes thuis en huur een klein autootje ! Vanuit de ondergrondse garage de bagage langs de trap naar boven gesleurd , het was nog siesta vandaar , om dan boven vast te stellen dat er toch een lift is . GRRRR ! Prachtige kamer met hemelbed , met een terrasje dat ommuurd was zoals een wandeling in ' t gevang , je zag enkel de blauwe lucht .. . Op de Plaza d'España was het te doen. Het krioelde er van de groene uniformen van de Guardia Civil. Er is namelijk een opleidingsschool . Ik moet zeggen : jonge mannen en knappe vrouwen allemaal keurig in uniform, afgeborsteld en heel voorkomend , die zich op de terrassen amuseerden . Het deed me denken aan onze tijd in het klein Kasteeltje. Hier kan het dus nog ! Mooie verkeersvrije winkelstraat , waar ik een apotheker vond die mijn Spaans voor spierpijn niet goed begreep en waarwe dan maar een tubeke Reflexgel hebben aangewezen.Overdag klom de temperatuur nog tot 32 ° , maar eens de zon onder, werd het flink koeler. Iedereen zat nog op het terras, maar toch een truitje aan doen.We proefden een brocheta de solomillo Iberico , dat aan een vertikale staander geserveerd werd . Baeza wordt vooral bezocht door de Spaanse toeristen en dat ondervonden we op 12 oktober ( Spaanse nationale feestdag ) 's morgens in de ontbijtzaal . Ik bestelde een huevo ( eitje ) passado por agua tres minutas ...maar ik denk dat ze het alleen maar warm gemaakt hadden. Maar elk ontbijt is overvloedig in de hotels met zoetigheden, 10 -tal soorten olijfolie ( een beetje tomatenbrij met olie op een toast en dan onder de toaster ...) en al wat je maar denken kan cava, fruit , dadels ...en jamon ! We zijn nog niet op een weegschaal durven gaan staan sinds onze terugkeer !
12 oktober : Cordoba
Via Linares reden we op een nieuwe snelweg naar Cordoba . Onderweg even gestopt in een restaurant van de keten Abades : een echte aanrader ! De intrede in Cordoba was hectisch ! Hopeloos keren en draaien in de smalle éénrichtingsstraatjes, borden van het hotel volgen , paaltjes die plots uit de grond komen voor je bumper.. Tweemaal zijn we terug van op de ring vertrokken en eindelijk dan toch in Hotel Alfaros aangekomen. Bleek daar een grote bruiloft te zijn precies op ons aankomstuur. Alles snel uit de auto , sleutels afgegeven en daar ben je dan , blij dat je er bent. Prachtig hotel , maar een doolhof , met drie verschillende niveaus. Je hebt er voorwaar een stadplannetje voor nodig. Stadplannetjes krijg je overal meteen , maar ze zijn hier en daar wel vergeten om de naambordjes aan de hoeken van de straten te hangen, zodat een stadswandeling toch steeds weer lijkt op een voetrally. Het was al laat , maar we deden toch nog een wandeling door de Juderia , de Jodenwijk en naar het Alcazar. Een massa volk in de nauwe winkelstraatjes waar men de meest onwaarschijnlijke dingen verkoopt. Je vraagt je af : Wie koopt zoiets nog ? Misschien de Japanners en Chinezen die je hier in grote getallen ziet rondlopen , allen met een oortje in de oorschelp , zodat ze de gids wireless kunnen ontvangen. Een wandeling langs de overblijfselen van een Romeinse tempel en de Romeinse brug maakte de dag rond. Leuk restaurant in het hotel met aangename bediening . De prijzen liggen toch overal rond de 18 à 19 euro voor een hoofdschotel. Ook de prijs van de raciones ( grote portie tapas ) draait rond die prijs. Je kan natuurlijk ook een media racion of montadita ( kleine tapa ) bestellen. Met als slot een surtido ( assortiment) de postres van pastel de Cordoba hebben we genoten van de Spaanse keuken . En voor de wijn vraag je gewoon aan de garçon : Que me aconsejas ? Dan krijg je gegarandeerd een goede wijn voor een schappelijke prijs. Voor het zwembad was het te koud geworden, dan maar naar de bar . Daar ontmoetten we mensen uit Meise , die eveneens in Baeza waren geweest. Hij was werkzaam aan het GIS systeem voor registratie van planten en was een diploma gaan afhalen aan de universiteit van Baeza. De Vlaamse kwestie in en rond Brussel kwam uitgebreid aan bod . Een beetje later zaten we bij andere Vlamingen uit Zelzate afkomstig, die al 20 jaar in Spanje woonden ( Marbella) . Hij had zijn kost goed verdiend met allerlei verpakkingen voor frit en beveiligingsapparatuur . Uit zijn verhalen leerden we dat niet alleen Vlamingen politiek en op taalgebied wel eens fanatiek uit de hoek kunnen komen , maar dat ze er in Catalonië ( waar hij vroeger woonde) ook wat van kenden. We dronken nog een koppel Whiskys Ecoces ( Schotse) en ondertussen kregen we het gezelschap van de bruid en nog een paar late gasten. Het moet wat de spuigaten uitgelopen hebben met het lawaai ( Spanjaarden zijn zeer opgewekt en laten dat goed horen..) zodat een kamerjongen ons kwam aanmanen om wat minder “ruido” te maken . We zitten gewoonlijk buiten want ook in Spanje is er een rookverbod, al wordt het hier wel heel creatief toegepast. Sommige bars dragen een bordje met de vermelding dat roken toegelaten is, anderen dat het verboden is , maar meestal neemt men het niet zo nauw en brengt men zelfs een cenicero ( asbak) als je dat wil. Nadat we de garçon hadden gevonden om af te rekenen konden we te bed. Opvallend hoe men de mensen hier vertrouwt. We hebben op géén enkel terras moeten betalen bij de bediening : nergens ! . Je moet soms moeite doen om te mogen afrekenen omdat ze liever bestellingen brengen. Gaan lopen zonder betalen is géén probleem, maar niemand doet het blijkbaar ..
In de ontbijtzaal een langwerpige toaster met een transportband : je legt het broodje er aan de linkerkant in en aan de rechterkant 1 meter verder komt het er geroosterd uit via een rupsbandje …origineel . Op naar de MEZQUITA . Voor 8 € mag je een reis door de geschiedenis maken en al dat moois bewonderen. Ik was vooral onder de indruk van al de gouden en zilveren voorwerpen die er uitgestald zijn in de schatkamers. Het moet zijn dat de Spanjaarden ergens gemakkelijk aan hun goud konden komen ( Inca's ?) maar er zijn verbluffende kunstwerken bij. Het Alcazar is vlakbij en heeft mooie tuinen. Tapas gaan eten in de originele bar van Jaural en op naar de plaza Commederia , een enorm vierkantig plein met tientallen terrasjes .Op de kamer lag een gids van 4 bladzijden met al de openingsuren van de te bezoeken dingen, maar de Arabische baden en de flamenco hielden we voor bekeken.
naar pagina 2
