114 oktober '07 SEVILLA

Op naar Sevilla …een saaie baan , meer en meer industrie langs de weg. Gestopt in een wegcafeetje. De vloer was er zo vuil en bezaaid met van alles en nog wat ( Spanjaarden gooien meestal alles op de grond) dat de uitbaatster meteen begon te vegen als ze onze verbaasde blikken zag. Via de brede avenida Kansas City kwamen we Sevilla binnen. In het hotel “ Las casas del Rey de Baeza “ wachtte ons een zeer vriendelijke ontvangst , de auto werd weggeloodst, een vriendelijke juffrouw vroeg naar onze ervaringen tot nu toe en we kregen de mooiste kamer vooraan in dit 13 eeuwse pand .We kregen een rondleiding tot zelfs naar het zwembad op het dak. Ze kon ons verleiden om te reserveren in hun restaurant 's avonds , maar daar hebben we absoluut géén spijt van gehad . Vooraf een originele proeverij met zes verschillende soorten zout , er zijn er zelfs zwarte en bruine bij …en dan een culinair bombardement . Het eindigde met nougatijs en honing …en een Spaanse brandy . De kamer ingericht met designmeubels en een volledige Hifi installatie met DVD verhuur enz. We hadden het al gemerkt : vanaf hier krioelt het van de Engelsen ; Je wordt dus constant in het Engels aangesproken door het personeel en als je dan in gebroken Spaans antwoordt dan weten ze het niet meer . Als je dan zegt dat je van Belgica , pues Flamenco zijt , dan doen ze hun best om je wat Spaans of Castilliaans als je wilt .. bij te leren. De vermoeidheid begint voor de eerste keer door te wegen . Chris klaagt wat van haar keel…Toch nog even een bezoek gebracht aan het huis van Pilatus omdat dat vlak in de buurt lag , een mooi paleis en dan nog naar de Plaza de Espana . Dat was wel verder dan gedacht en een taxi moest ons terugbrengen . Bij 29 ° en een zere rug hielden we het die dag voor bekeken.

15 oktober '07

We marcheerden naar de Cathedraal van Sevilla met de Giraldi toren, de grootste kerk / moskee van Europa ! Groots , persoonlijk hield ik meer van die van Granada , maar je baadt hier natuurlijk in de cultuur , met tevens ook Vlaamse wandtapijten en schilderijen van Vlaamse meesters. Het graf van Columbus ligt hier , maar dat zou dan weer niet echt zijn graf zijn ..Wel vervelend telkens de hoge inkomprijzen ( 7.5 € pp ) . Maar een rondrit met de koets ( 40 €) kon er nog net af. Een Nederlander vroeg ons de prijs van zo'n ritje . Ik zei : 40 € . Nou …daar koop ik een heel paard voor …en hij ging te voet verder ! Een rondrit van bijna een uur brengt je door parken en langs de mooiste gebouwen bv. theaters, de torre de oro enz . Verbluffend hoe zij met hun koetsen over de drukste kruispunten heen komen , soms tegen het verkeer in. In een knappe tapabar in de Barrio Santa Cruz kwam de plaatselijke zanger ons vergasten op Andalusische ballades . Heerlijk…tapas, una caña , de zon en muziek in een uitgelaten sfeer die je hier overal hoort en ziet … meer moet dat niet zijn.

e hebben ons aangepast en nemen voortaan ook een siesta om tegen 20.30 uur op zoek te gaan naar een cena ( avondmaal) . We besloten binnen te stappen in het eerste het beste tabernake dat we zagen. Voor 37 € kregen we een salada mixta, anchoas , pimientes dulces y bacalao, een casera met champignons, gambas met looksaus, 2 cerveza , vino blanco en twee brandys ..

16 oktober naar Jerez de la Frontera

We moesten er vroeg uit , want we hadden tickets besteld voor de Koninklijke paardendressuur school in Jerez. De tickets moesten afgehaald worden in het hotel en voor 11 uur moesten we aan de poort van de Real Escuela staan en het was nog een 100 km rijden . Een rustige brede snelweg bracht ons ter bestemming. ( Het was wel uitkijken voor fietsers op de snelweg ! ) Jerez de la Frontera ….een heel andere stad . Brede wijken met ondergrondse parkeerplaatsen , veel rustiger …een verademing als je van Cordoba en Sevilla centrum komt . De tickets lagen, zoals gepland, gereed in het hotel en moesten contant betaald worden ( 17 € pp) . Keurige hostessen brengen je naar je plaatsen en dan begint de show. Ik ken niks van paarden, maar dat heb ik de Raf , mijne buurman, nog niet zien doen met zijn viervoeters . Een kleine twee uur later stonden we weer buiten op 3 à 4 km van ons hotel. Ik had wel een kaartje van de taxi die ons gebracht had op zak, maar toevallig (!) stond er een Hop on Hop off bus klaar . Voor 10 € de man mochten we de stad mee rondrijden en meteen kregen we een overzicht van de talrijke sherry productiehuizen die Jerez telt. We stapten af op de Plaza Domecq en vonden zo de Plaza Doña Blanca . Hier voelden we ons thuis : gezellig rumoer, winkels en een uitstekend terras in bodega La Vega met de vriendelijkste garçons van de ganse reis. Als we de wijn niet lustten, moesten we niet betalen. Uiteraard zijn we er 's avonds terug naar toe getrokken omdat Chris eindelijk haar Paëlla negra ( zwarte rijst !) wilde , voor mij een racion pescados fritos , een soort zarzuela met allerlei soorten gefrituurde zeebewoners …En die gezellige sfeer. Bommas en tantes komen een cortadoke drinken op het terras , moeders met kinderen , mannen ondereen drinken tubos of canas : hier wil ik blijven wonen !! We zouden nog een afzakkertje nemen in ons hotel “ Barcelo Jerez” , een oud klooster dat verbouwd was tot een poepchic , design hotel …maar stijf en geen sfeer. Het zomerterras was afgesloten, de bar was dan ook leeg en wij dadelijk weg .

17 oktober '07

Het ontbijt was in de vroegere kapel, helemaal in het paars gekleurd.. Een vriendelijke juffrouw aan de balie raadde ons aan om de bodega van TIO Pepe – Gonzalez Byas te bezoeken, dat ging in de namiddag zonder afspraak. We bezochten vooraf de kathedraal en op een terrasje vlak ervoor ontmoetten we weer Vlamingen uit Heist o/d Berg die in Cadiz verbleven en vandaar telkens met de trein of bus het binnenland of een andere stad introkken. Hij was een “ rabo de torro “( stierenstaart ) , een plaatselijke lekkernij aan het proeven. Toen hij hardop vroeg aan zijn ega : “ Moette gij eens van mijne staart proeven ? “ , schoten we natuurlijk met zijn vieren in de lach, maar de Spanjaarden begrepen de grap niet . In het plaatselijke Alcazar zagen we een grote olijfoliepers en een “camera obscura” boven in de hoogste toren. In een verduisterd lokaal zie je de projectie van de ganse stad op een telescopische schotel van ongeveer 2 m doorsnede. Door het bewegen met lange stokken , draait de spiegel en kun je elk detail van de stad haarfijn zien. Voor wie het nog niet gezien heeft een zeer interessante uitvinding van Leonardo da Vinci. Er zijn er een vijftal (?) in de wereld. Voor 9 € mochten we met een treintje de bodega van Tio Pepe bezoeken , kregen we een rondleiding door de sherry opslagplaatsen ( penetrante geur hing daar ) , voorlichtingsfilmpje en een demonstratie van muizen die dagelijks hun portie sherry kwamen drinken via een laddertje naar een glas . De tocht eindige met een proeverij ( gratis ). Daar zaten we aan tafel met een koppel Engelsen. Bleek dat die regelmatig in Kasterlee kwamen op bezoek en Turnhout en omstreken zeer goed kenden. De nodige afspraken werden gemaakt ( B&B Vermolen weet je wel …) en dan naar de tienda , waar je sherry kon kopen. We beperkten ons tot een flesje Oloroso . Het heeft zo zijn voordelen als je het vliegtuig bent. Toen we even later een Carrefour op de plaza Dona Blanca binnen stapten, stelden we trouwens vast dat dezelfde Tio Pepe daar stukken goedkoper was. We hebben ondertussen geleerd dat de manzanilla van San Luchar wel de beste is . En eigenlijk bovendien lust ik géén sherry. De bomma had meer en meer last van haar verkoudheid, vermoedelijk te wijten aan de afwisseling airco en warmte , zweten en koud en ook al koelde het 's avonds af , de kamers bleven warm en dan laat je de airco maar opstaan, fout dus . Pillendoos open om een remedie te zoeken. ( Toen we jong waren en op reis gingen hadden we alleen aspirientjes bij om de katers te verdrijven , dat is nu wel even anders ). En dan weeral inpakken ..

18/10/2007 Marbella

We vertrokken vanuit Jerez de la frontera ( was vroeger de grens tussen de kristenen en de Arabieren ) in de richting van Arcos en Grazalema , via de bergen . Prachtige vergezichten vergezelden ons tot Ronda .Stoute schoenen aangetrokken en de GPS ons naar het centrum van de stad laten brengen, want we zouden de kloof van Ronda zien . We hadden geluk : in het centrum een ondergrondse parking vlak onder het hoofdplein. Met wringen en draaien een plaatske gevonden op – 3 . De kloof is indrukwekkend , maar het is er ook zeer druk. Onderweg nog een paar zapatos gekocht en dan naar een terras waar ze tapas mixtas verkochten voor 10 €. Dit was onze slechtste ervaring : een klein schoteltje chorizo en andere worst ( prijs in de mercado in Jerez 1 €) en dat was het , samen met een zuma de naranja .Een echte afknapper ! Als ik zijn rekeningetje terug vind, krijgt die man van mij een kaartje in het Spaans. Dan volgt een afdaling van 35 km met wel 500 bochten en evenveel panorama's en miradors naar Marbella .Op de snelweg voor Marbella betalen we voor het eerst peaje .Druk , druk druk …Ons hotel El Fuerte is ideaal gelegen , vlak aan het strand en op 200 m van het oude stadscentrum. Zeer goede service en accommodatie en gratis parking ! Bovendien als welkom twee flesjes sherry . We zouden hier vier nachten blijven om uit te rusten. Een aanrader : tout court ! Over Marbella kunnen we kort zijn . Dit is niet het Andalucia dat we gekend hebben, hier zit je in Engels Knokke . Eén bola ijskreem kost er 1.90 € en voor de rest zoveel kraampjes en resto's dat je vanop de paseo de zee zelfs niet meer ziet. We vonden één kroeg waar buiten tonnen stonden en waar je tapa's kon eten aan 1 € pers stuk. We zijn niet verder gaan zoeken. In het oude stadcentrum veel dure merkwinkels en restaurants. De plaza de los Naranjas heeft wel iets , maar de churreria die we volgens de gids moesten bezoeken was gesloten . Ondertussen had mijn horlogebandje het begeven en bracht de plakband uit de medikale doos voorlopige redding . We maakten nog een daguitstapje naar puerto Banuz met de catamaran. Je legt aan temidden van de grootste yachten en kunt er zien hoe de rijken zich vervelen. Op de zee is er natuurlijk niemand om naar hen te kijken , daarom blijven ze liever in de haven liggen . Porches, Bugati, Lamborghini, Bentley's …ze zijn er allemaal met Amerikaanse en Arabische nummerplaten. Terug in het hotel hebben we nog genoten van enkele Mojito's en vino rosado , grote langousten en salade met avocado …Op de kamer konden we genieten van de Kampioenen en het nieuws dank zij de satellietzender BVN , Vlaamse kranten …en de mussen kwamen er uit je hand eten . Er werd nog gezwommen maar een zeebries maakte het voor ons toch wat te koud. Af en toe wordt het hotel even overspoeld door mensen die aan een congres deelnemen.

Andalucia ligt niet hier. Je ziet er dikwijls oudere mensen die uren naast mekaar zitten te staren , zonder iets te zeggen, af en toe aan een wijntje of biertje nippend, te wachten tot de winter weer voorbij is in hun homeland. Met pijn in het hart stel ik vast dat we morgen moeten vertrekken, we zijn moe en snipverkouden. Maar die levensvreugde en de Spaanse keuken , die gaan we missen..

22 oktober . Epiloog :

Om 5.30 uur wekte de receptie ons en konden we een ontbijt krijgen dat beneden speciaal klaar stond. De auto werd voorgereden de GPS bracht ons naar Malaga in het donker. Het inleveren van de huurauto ging vlotjes en de vlucht vertrok op tijd . In Bruselas was het 8 ° waar onze zoon ons opwachtte en we nog steeds zonder regering zitten .

Adios !

Panorama van Guadix